شعر

دیار وصل

من می روم که زنو با تو سر کنم

شاید که شود که قصه عشقی دگر گنم

این بار هم به نام تو آغاز می شوم

شاید دلم زکوی هوایت جدا نشد

با عشق غیر تویی آشنا نشد

انصاف نیست رهایی در انتظار

 بی ردپای عشق دویدن در این دیار

گر می دویدم از تو به سوی تو بوده است

سیردلم ز روی  وفای تو بوده است

عرفان کجا؟رهایی من از زمان کجا؟!

مقصد کجا؟! نشان من از بی نشان کجا؟!

اینجا دیار عاشقی از آن ازل نبود

معشوق غیر تو جز یک امل نبود

گر لحظهی پدید شد ,حباب بود

عمرش فقط به لحظه ی یک عشق ناب بود

 لیکن حباب راهی کوی تو می شود

شیدا فقط به سوی رکوع تو می شود

سجاه ام ز نگ دغل خسته تر ز شب

این تار و پود تنم خسته تر ز تب

یک لحظه ای بیا به مداوای قلب من

درمان دردو ,تو یکتا طبیب من

بگذار سر کشم این جام تلخ فصل

شاید شود دباره بنوشم شراب وصل

                              مرضیه دهقان

---

نبودی

به چشمانم تو همچون حور بودی

                            به تاریکی قلبم نور بودی  

به هنگامی که لازم بود باشی

                           تو صد فرسنگ از من دور بودی

                                                  فرشته رستی

---

 عذر خواه پدر

بابا ببخش

نتوانستم عاشقانه در بغل بگیرمت

                     دو دستم بریده بود

                                عابدین زارع

---

دل من

    دل من یاد یاران کرده امشب

هوای لالهزاران کرده امشب

  ببار امشب به همراه دل من

       که میل چشمه ساران کرده امشب

                   کوروش دانا